Soms beleef ik het
Even
Meestal onverwacht
Zoals in het zwembad
Alleen
Op een ongemakkelijk plastic stoeltje
In koud zwempak,
Nat
Kijkend naar zes kindjes
Die thuis stil zaten op de bank,
Droog, warm,
Hun kopjes laag,
Geen lachje niks
En nu
Als plantjes
Opleven van het water
Ze lachen, bewegen
Zijn gelukkig vergeten de tijd
Komen alleen bij mij
Om te plassen
Te drinken
En te eten
En even
Ben ik er
Alleen maar om te zijn
En verder op te gaan
In het grote samenzijn
Het grote geheel
Zijn, vormen en opgaan,
Een glimpje eeuwigheid,
In Eenheid
© Evelien Gargasch 2007